اختلال سیستم نوبت‌دهی اینترنتی

با عرض پوزش به دلیل مشکل پیش‌آمده در اتصال به درگاه بانکی، در حال حاضر امکان دریافت نوبت به صورت اینترنتی وجود ندارد. مراجعه کنندگان محترم می‌توانند برای دریافت نوبت تا رفع مشکلات بانک با هاست های خارجی و بازشدن مجدد درگاه بانکی ساعت 7:30 صبح با شماره تلفن 32227506 تماس و یا بصورت حضوری به مطب مراجعه نمایند.

درباره ما

با توجه به وجود سؤالات گوناگون مادران و پدران جوان در مواجهه با مسایل و مشکلات احتمالی پیش روی نوزادان، تصمیم بر این گرفته شد که مطالب مفید و ارزشمندی که هر مادر و پدری لازم است در این خصوص بداند، در این سایت گردآوری و در اختیار این عزیزان قرار گیرد.


همچنین جهت رفاه حال مراجعین محترم و بر حسب تقاضای تعداد زیادی از آنها، تعدادی از نوبت‌ها به صورت اینترنتی در این سایت ارایه خواهد شد.

درباره دکتر خدائی از زبان ایشان

در 15 مهرماه 1322 در شهر زیبای اصفهان متولد گردیدم. اولین فرزند خانواده بودم و در آغوش پدر و مادری مهربان و تحصیل‌کرده در محیطی گرم و صمیمی پرورش پیدا کردم.

پدرم مرحوم وهاب خدائی مدیر و مؤسس چاپخانه خدائی و صاحب امتیاز و مدیرمسؤول روزنامه خدائی بود. او که نویسنده‌ای توانا بود سالها روزنامه خدائی را منتشر کرده و روزنامه‌های متعدد و کتابهای زیادی در چاپخانه ایشان به زیور طبع آراسته گردید.

مادرم مرحومه خانم رباب گلستانیان دیپلمه دبیرستان بهشت‌آیین و آشنایی کامل به زبان عربی و انگلیسی داشت.

سوابق تحصیلی

دوران دبستان را در دبستان جعفری که از دبستان‌های جامعه تعلیمات اسلامی بود گذراندم. دوران دبیرستان در دبیرستان ادب تحصیل کرده و موفق به دریافت دیپلم طبیعی گردیدم. در سال 1342 علی‌رغم قبولی در کنکور پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه تهران، در دانشکده پزشکی اصفهان مشغول به تحصیل در رشته پزشکی گردیدم. در سال 1349 در امتحان ECFMG با رتبه بالا قبول شدم و پس از گذراندن دوران سربازی در سپاه بهداشت در سال 1352 عازم امریکا جهت گذراندن دوران تخصص گردیدم. دوران تخصص را در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه Michigan State گذرانده و پس از قبولی در بورد کتبی تخصص بیماری‌های کودکان برای گذراندن دوران فوق تخصص نوزادان به مرکز طبی Michael Reese که اولین سانتر فوق تخصصی نوزادان بود وارد شدم. بعد از گذراندن 2 سال دوره فلوشیپ نوزادان در سال 1357 با گذراندن امتحان بورد شفاهی اطفال موفق به دریافت بورد کامل اطفال امریکا گردیده و به عضویت آکادمی طب اطفال امریکا پذیرفته شدم.

بعد از اتمام تحصیلات در امریکا علی‌رغم پیشنهادهای قابل قبول از طرف چند بیمارستان برای کار در بخش نوزادان آنها و چندین پیشنهاد از طرف همکاران متخصص اطفال جهت همکاری با آنها، از آنجا که خود را متعلق به این مملکت و شهر می‌دانستم در اوج التهابات دوران انقلاب و هنگامی‌که بسیاری از متخصصین تحصیل کرده عازم خارج از کشور بودند به ایران بازگشتم.
 
سوابق کاری

بعد از بازگشت به ایران توسط مرحوم حبیب الله اشراقی که در آن زمان رییس جمعیت شیر و خورشید سرخ اصفهان بود و همچنین بیمارستان بسیار مجهزی در آن زمان به نام بیمارستان امداد تأسیس کرده بود به همکاری دعوت شدم. بیمارستان امداد (شهید بهشتی فعلی) تقریباً تمام امکانات روز را که لازمه بخش نوزادان بود از آلمان وارد کرده بود و مرحوم اشراقی در جستجوی کسی بود که بتواند از این امکانات استفاده نماید. در چند ماه قبل از پیروزی انقلاب سال 57 و حتی چند ماه پس از آن بخش نوزادان فوق‌العاده فعال بوده و نوزادان نارس زیادی در آن زمان توسط دستگاه تنفس مصنوعی (رسپیراتور) حیات خود را بازیافتند. بعد از پیروزی انقلاب مدتی ریاست بیمارستان امداد را به‌عهده داشته و همزمان مسؤول بخش نوزادان بیمارستان سینا بودم. سال‌های بسیاری در بخش نوزادان بیمارستان سینا همراه با سایر همکاران معالجه تعداد زیادی از نوزادان بیمار و نارس را به‌عهده داشته که بسیاری از آنان جوانان برومند امروز هستند. از قبل از پیروزی انقلاب مطب خصوصی در خیابان آمادگاه اصفهان داشته‌ام.

 فعالیت‌های اجتماعی

از مؤسسین و اعضای هیأت مدیره انجمن کودکان اصفهان بودم که چندی پیش ترجیح دادم جای خود را به پزشکان جوان و پرانرژی‌تر واگذار نمایم تا این انجمن بهتر و مؤثرتر طی طریق نماید و همچنین سالهای زیادی است که کارشناس اطفال نظام پزشکی اصفهان می‌باشم. در سال 1384 با توجه به احساس لزوم کلینیکی شبانه‌روزی در اصفهان، با همکاری تعدادی از پزشکان پیشکسوت کلینیک شبانه‌روزی پارسیان را افتتاح و سالها بعنوان مدیر آن کلینیک مشغول بکار بودم. در اواسط سال 89 با همکاری تعدادی از پزشکان جوان کلینیک شبانه‌روزی توحید را افتتاح کرده و هر دو کلینیک اکنون با فعالیت شبانه‌روزی توسط مجرب‌ترین پزشکان متخصص اطفال مشغول معالجه کودکان بیمار می‌باشند.

در خاتمه با این شعر زیبا

زندگی صحنه‌ی یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه‌ی خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته بجاست

خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

 و این دعا که

خدایا چنان کن سرانجام کار     تو خشنود باشی و ما رستگار